Even een vraagje aan het publiek: willen jullie heel misschien allemaal je bek houden?En zorgen dat je kinderen van de ballonnen afblijven? Er worden hier opnames gemaakt.
Je kunt veel van de reclametypes zeggen, maar niet dat ze onvoldoende onderlegd zijn om immorele activiteiten tekstueel te transformeren tot semantische hoogstandjes. We hebben een continue stroom van begripsvervagende termen op gang gebracht om onze kleine vergrijpen te verdoezelen. Nee, zelfs te verheerlijken.
Denk aan content marketing (voorheen volksverlakkerij), product placement (voorheen sluimerreclame), branded content (voorheen waarheidsvervalsing), branded utilities (voorheen omkoping), data matching (voorheen privacyschending), peer-to-peer marketing (voorheen beïnvloeding), co-creatie (voorheen exploitatie), review management (voorheen waarheidsvervalsing).
En dan is er nog de mooiste vaagheid van allemaal: de guerrilla (voorheen terreur). Er gaat geen campagne meer live zonder. Soms zelfs is de hele campagne erop gestoeld: je organiseert voor veel geld iets voor een kleine groep en dat meet je daarna breed uit. Dat was eigenlijk nooit het idee hoor. Het ging gewoon om de mensen die je daar ter plekke bereikte. Maar die vormen inmiddels een bijzaak. Het zijn slechts de figuranten in de aftermovie van de bubbelbadbioscoop.
Het lijkt soms in eerste instantie nog best goed bedoeld. Door de opdrachtgever. We trakteren de patiëntjes in het Emma kinderziekenhuis op een optreden van de broertjes Jussen! Hebben ze even wat afleiding en mogen ze van de afdeling. Die kinderen hartstikke blij. Al is het maar omdat ze een uurtje zeker weten niet belaagd te kunnen worden door Clini Clowns.
Met bed en al gaan ze naar de grote hal in het AMC, waar de camera’s de eerste rij vormen. ‘Waar zijn de piano’s?’ vraagt mijn zoontje. Achter de posters, zeg ik. Hij vraagt wat er op die posters staat. ‘Stilte!!!! Opnames!!!’ zeg ik. Hij vraagt of die piano’s ook stil moeten zijn. Ik weet ook niet meer hoe ik het hem moet uitleggen. Deze bijzondere publieksactie. De kinderen – die per definitie overal doorheen tetteren – worden voor straf bed voor bed weer weggereden richting zaal.
Op Utrecht CS heeft de Bruna bedacht dat het Nijntje’s zestigste verjaardag viert. Alle kinderen zijn uitgenodigd! Tweehonderd peuters zitten samengepakt op de grond. Ze krijgen een ballon en een pakje Wiki. Straks. En ook straks gebeurt het dat je Nijntje een knuffel mag geven. En straks wordt er dan door een BN’er voorgelezen. Er lopen cameramannen rond en heel veel meisjes met mobiele telefoons om alles te begeleiden. Nu is het zo dat peuters het begrip ’straks’ niet kennen. Of in elk geval niet erkennen. Ze zien ballonnen, een konijnenpak en een podium met microfoon en… gaan los. Totale chaos breekt uit. Uiteindelijk grijpt de regisseur woest de microfoon om te zeggen dat de kinderen pas een ballon krijgen als ze Bruna hebben geliked op Facebook. Het mens in het Nijntje-pak heeft sterallures en gaat na vijf minuten weer backstage. De BN’er blijkt een mij onbekende Telekids-medewerker te zijn die zijn eigen twist geeft aan het voorlezen: op een scherm kunnen alle kinderen meelezen! Karaoke, noemt hij dat. Verwachtingsvol kijkt hij de ongeletterde speenkauwende massa aan. Dan richt hij zich tot de camera en komt alles goed. Hij leest voor en krijgt een dikke duim van een meisje met zo’n telefoon. Het zit erop want het staat erop. Wat een geslaagde ’stunt’…
Zodra je ballonnen ziet, moet je jezelf de vraag stellen: is het echt of voor een casevideo? Of… is het heel misschien mogelijk dat een case een beetje op waarheid gebaseerd is? Dat je ter plekke een (echt) konijn uit de hoed tovert, en niet alleen in de aftermovie. Is het misschien een idee om iets voor het publiek te doen? Dan delen zij hun eigen filmpjes wel. Misschien wel zo pluis.
Ik dacht vroeger altijd dat de P van PR stond voor publiek. Maar dat is stom natuurlijk. Het staat voor publiciteit. Liefst gratis. En veel. Dat kun je meten en dus hebben PR bureaus inmiddels targets. Om die targets te halen is nu eenmaal veel geoorloofd. Soms moet je een klein beetje over een randje gaan. Of over wat ruggetjes. Van het publiek.
See more at: http://www.adformatie.nl/blog/niet-pluis#sthash.5vtDrUFz.dpuf