Ik zie het wel, maar ik zie het niet. De oudejaarslijstjes van de meest gezellige, griezelige en godvergeten gênante gebeurtenissen van 2013. De lijstjes hebben geen nieuwswaarde meer. Niet omdat het ‘uit’ is. Nee, eerder omdat het zo in onze levens is geslopen dat we het niet meer opmerken. Een lijstje is niets bijzonders meer.
De oorsprong van de lijstjesinflatie begon – zoals elke mini-revolutie – op de televisie. Uren durende sleur-en-pleur programma’s die lukraak allemaal fragmenten toonden van de slechtste audities, bloopers, meest mislukte televisiehuwelijken. Het maakte niet uit wat het was en de rangschikking van de ‘tops’ was nergens op gebaseerd, maar we staarden vrolijk naar De 25 meest lesbische marmotten. En dit gegeven (het getal is het format) deed het ook goed online. Van 60 Completely Unusable Stock Photos tot 11 Weird Animals You Won’t Believe Exist… Het is de nieuwe manier van storytelling: alles op een rijtje, even optellen en je hebt een kop. Een staart is niet eens nodig!
Spreek een willekeurig groepje hangtieners aan op straat en ze kunnen je vertellen wat de 4 leukste jongens van school zijn, welke 3 dingen ze aan zichzelf willen veranderen, welke 5 dingen ze zouden eten als ze de rest van hun leven op een enkel iets moeten leven en welke 7 vrienden ze als eerste opgeven als er oorlog uitbreekt. Hebben ze allemaal over nagedacht.
Ik maakte vroeger eens per jaar een lijstje. Voor mijn verjaardag. Ik dacht uren na over de volgorde: wilde ik nu liever een CoolCat trui of permanent? Het maakte geen snars uit. Ik kon een bosatlas en een paar potloden krijgen. Gewoon, omdat ik dat nodig had. En vooral omdat ik er niet op zat te wachten. Onder het motto ‘You can’t always get what you want, but you get what you need’ probeerden mijn ouders mij nog wat middeneeuwse waarden mee te geven. Lijstjes waren voor 1.Mensen met plezierbootjes, 2.Telegraaf lezers en 3.NSB-ers.
Maar van nu af aan wordt het anders. Er schijnt van alles mee te gebeuren, met je lijstjes. Ik ga het weer proberen. Behalve einde jaar, want dat is voor bejaarden.