Interview op Hebban ‘Karkas begint in de onbeduidendheid van ons doen. Het stallen van een fiets. Die energie die alledaagse handelingen vergen staat centraal in Karkas. Het is de alledaagsheid die de hoofdpersoon leeg trekt. En het is diezelfde alledaagsheid die haar uit de leegte trekt. Het is de pijn en het medicijn.’
