Mijn stereo en videorecorder doen het best goed. Ze zien er ook niet heel stom uit. In elk geval bevinden alle knopjes zich op logische plekken, waardoor ik er verder niet al te uitgebreid hoef na te denken als ik iets wil opnemen. Ik heb een klein huis, maar de video en stereo hebben nooit tot knelpunten in de inrichting geleid. In tegenstelling tot de koelkast en wasmachine. Die staan heel erg in de weg.
Binnenkort moeten ze weg: video, stereo en misschien nog wel veel meer. Dan is er voor iedereen Wifi. “Een klein zwart doosje” wordt het, met een zendertje erbij. Waarom het zwart moet zijn, dat heb ik nog nergens kunnen lezen. Misschien dat de techniek over een paar jaar wel zo ver is dat ze ook gele hebben, of rode.
Het is onmetelijk handig, dat Wifi. Iedereen is enthousiast: je hebt met dat zendertje altijd en overal supersnel toegang tot muziekjes, films, je computerbestanden, internet enzovoorts enzovoorts enzovoorts. Alles waar je normaal niks mee te maken hebt omdat je bijvoorbeeld op vakantie bent, dat kun je gewoon opvragen. En thuis hoef je ook niet meer van apparaat naar apparaat te lopen. Gelukkig maar!
Ik vind internetten, muziek en film alledrie heel leuk. Zo leuk dat ik het al die jaren niet erg vond om er een beetje moeite voor te doen door er een apart apparaat voor aan te schaffen. Dat hoeft nu allemaal niet meer. Alles wordt steeds beter toegankelijk, zo blijkt maar weer. In de toekomst zal alles altijd steeds toegankelijker worden voor iedereen (in bezit van Wifi). In hapklare brokken krijgen we alles wat we ooit hebben opgeslagen netjes vacuum verpakt op ons bord. Alleen dat alles, dat blijft aldoor hetzelfde. Muziek, film, internet: misschien is het tijd voor iets nieuws? Iets wat niemand nog bedacht heeft! “The medium is the message”, schreef Marshall McLuhan in de jaren 60. Mmmmmm…. Onze nabije toekomst: een klein zwart doosje.
Verschenen in ConneXie, tijdschrift voor telecommunicatie
Oktober 2002 (maandelijkse column 2001-2003)