In Belfast wonen heel veel jongeren. Waarschijnlijk allemaal zo’n 15 jaar geleden verwekt, met het einde van het ergste geweld.
Geen van de jongeren had oordopjes in. Het was even wennen, die blote tieneroorschelpen. Maar de jongeren schaamden zich er totaal niet voor.
In Belfast heb je ook geen Mp3 nodig. Ze hebben daar alleen maar goede muziek. Dat viel me dus ook op. In Belfast.
Op de luchthaven draaiden ze Snow Patrol, uit de speelhallen schalde Duran Duran, in het hotel kreeg je AIR als ontbijt. Plekken die je doorgaans zou ontlopen vanwege de rechtenvrije nietsnummers, werden in Belfast voorzien van een kritische noot. Het hele weekend voelde als een real-life videoclip. Het droevige, rauwe maar ook aandoenlijke, burgerlijke van de eilanden, als decor voor de mooiste muziekjes. Beetje Bronski Beat. Dat viel me op. Met nog heel veel dingen.